“Asagidaki yazi Üstadimizin satirlarindan olup, üstünde düsündüklerimin sentezidir.”
O’nun “ ekberiyeti ”; kendinden başka varlık olmamasıdır.
O’nun varlık sırrı; varlık tecellilerinin “başka varlık olamaması”dır.
O’nun bilinme sırrı; O’nu bilecek ikinci bir şeyin olmamasıdır ve
O’nu bilenin de sadece kendisi olmasıdır.
O’nun görünme sırrı; O’nu görecek ikinci bir şeyin olmamasıdır
Ve O’nu görmek, bir mânâ tecellisinin kendi hakikatini idrak etmesi hâlidir.
“Ezelî ve ebedî tekliğin verdiği acıyı bilir misin? Doğmamanın ve doğurmamanın
verdiği yalnızlığı bilir misin?
Görünebileceğin başkasının olmaması Ve seni görebilecek başkasının olmaması
gerçeğinin verdiği boşluğu bilir misin?
Ey kulum Ve Yâ Rabbim muhabbetinin iki varlık arasında olamamasının verdiği
hüsrânı bilir misin?
Hayalinde dahi ikiliği (şirki) var etmemek kudretinden doğan‘Ahadiyet’ mahkûmiyetini
bilir misin? Nereden bileceksin? Sadece şu kadar söyleyeyim;
‘her şey olsaydı işte böyle olurdu’.”
Üstadin bu satirlarindan benim anladigim;
Herşey elektromanyetik dalga okyanusu… algılanan varlık, gerçekte yokluktur!!
yada; Ey insan, her dilediğin gerçekleşseydi, halin işte böyle olurdu…
Ama “sözle” ben yokum da diyemezsin.. hemen imtihan edilirsin..
sonsuz sınırsız bilinç, kendini sonsuz sayıda sinir sisteminde individualize
(bireyselleştirerek) ederek seyretmekte olsada, sen sözlerle anlatıp durma
etrafta… davanda haklı olduğunu ispatlaman gerekebilir, sinir sisteminde gezinen
acı sinyalleri öyle bir yükselir ki.. bırak yokum demeyi.. birde Tanrı ilüzyonu edinip,
acıdan kurtulmak için yalvarırsın ona!! Yada benim gibi; diş ağrısını yada böbrek
sancısını Allahın yalnızlığının yankıları sanırsın Ve; Neden acı mekanizmasını
meydana getirdi? diye sorar durursun kendine.. Ne faydaki Allah alemlerden gani..
Önemli olan yaşamınla, halinle, yok olmak, zaten ne namazi dogru kılmışsın, ne orucu…
doğru dürüst meditasyon yapan zen rahibi bile kendini yakarken gözunü bile kırpmıyor,
yere bağdaş kurup, tepesinden benzin döküp, yakıyor kendini, hiç kıpırdamadan,
ses çıkarmadan yanıp ölüyor.. sinirleri acıyı iletmiyor.. beynini kitlemiş.!
Bizse S.a.v. gibi kusursuz bir Rasulün ashabı olarak hala acıyı hissetmekteyiz, anlattıklarını
anlamadığımız yada anlayıp uygulamadiğımız için! her işimiz böyle.
Oruçta da… orucun “avam” yönü olmuş bizimki!! Bunun ötesinde bir de “havas”ın
orucu var. “Havas”ın orucunda, varlıkta mutlak tasarruf sahibi olan Hak`ki farketmekle;
“Allah” dışında varlık, “Allah”ın tasarrufu dışında tasarruf görmeyi terktir. Havas oruçlu,
gösterdiğin tepkiyi senden bilirse, onun orucu bozulmuştur!. demekki; Herhangi
bir fiilden dolayı o reaksiyonu veren varlığı hor görürse; eksik, kusurlu, hatalı görürse
işte o anda orucu sakatlanmıstır! Veya en küçük negatif düşünceye bağlı olarak orucu
bozulmuştur.. Kazası gerekir!. “havâs” kişinin orucunda, yaratıklardan ne fiil görürse
görsün, “bu fiilin fâili Hak`tır!. Hak`kın her fiili yerli yerindedir. Bir sırra dayalı olarak
meydana gelmektedir” bilinci ile; kızmayı, sinirlenmeyi ve üzülmeyi yaşamadan O sırrın
iç alemindeki açılımını takip edecektir. Kendini bilmeyen
O`nu nasıl bilsin? Kendi”nden başka var” olmamasına rağmen, sana bana bağımsız
bir varlık ilüzyonu bağıslayandır “O”, “ben” veya “Biz” de diyebilirsin!! ama biz O” ile
devam edelim.. ve O” sende bir benlik “Ego” bilinci ile tecelli ederek, Yalnızlığını
(salt kendini) seyretmek zorunda olmadığını ispatlar..
O” kendini sonsuz zamandaki
sonsuz beyin(neuron) aynalarından seyir” ederken, Tek bir anda ve ayna olmadan da
seyreder!! Tek bilincin, kendi gücünü ve potansiyelini bilerek ve isteyerek unutmasiyla
sonsuz sayıda bilinç varlık ve birbirlerini algılama mekanizması oluşur, işte mucize
buradadır.. ve mucize gösteren kimselerde`de hep alçakgönüllü ve razı olmak vardır.
Yalnızlığın korkunçluğunu ve acısını yalnız kendisi taşıyabilir.. O yüzden benim nacizane
zannım; hiçbir varlık kendini tam olarak tanıyamayacak(Hamdetmek Allaha mahsus!)
ve sonsuza dek “Tek”ten ayrı bir birim(benlik zannı) içinde yaşayacaklar. Vahdet
öyle bir haldir ki Ermişler, hak dostları, kokusunu alır da, tadını deneyimleyen pek azdır…
O” sevdiklerini kendine benzetir!! kendini ne kadar yalnız, çaresiz, aciz, hasta sanan
veya hisseden kardeşim varsa… bilsin ki dogru yolun kokusunu almıştır, makam mevkii
de kaybedildiyse artık yapılacak en doğru şey şunları Terketmektir; Hükmetmek,
zorlamak, hor görmek, eksik kusur gkörmek, kızmak, yargılamak, v.b gibi fena huylar.
bunu başaran, artık en zor isim olan “El Sabur” manasını açığa çıkartır… işte o zaman
O kimseye hangi kapılar açılır bilemem, anlatamam.
“Samir Ömer”
Admin notu : Samir beye güzel makalesi için teşekkür ediyorum.
Benzer Yazılar: